Informacje o nowozelandzkich roślinach lnu: Wskazówki dotyczące pielęgnacji roślin lnu w Nowej Zelandii

Len nowozelandzki (Phormium tenax) był kiedyś uważany za spokrewniony z agawą, ale od tego czasu został umieszczony w rodzinie Phormium. Len nowozelandzki to popularne rośliny ozdobne w strefie 8 Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych. Ich wachlarzowata forma i łatwy wzrost z kłączy są doskonałym akcentem w pojemnikach, ogrodach wieloletnich, a nawet w regionach przybrzeżnych. Kiedy już wiesz, jak uprawiać len nowozelandzki, możesz zostać nagrodzony roślinami o szerokości 6- do 10 stóp (1,8 do 3 m) i niesamowitej potencjalnej wysokości 20 stóp (6 m) w idealnych warunkach.

Informacje o nowozelandzkich roślinach lnianych

Uprawa lnu nowozelandzkiego obejmuje dwa główne gatunki, ale liczne odmiany. Odmiany mają czerwony, żółty, zielony, bordowy, fioletowy, bordowy i wiele innych kolorów liści. Istnieje nawet pstrokaty len dla ekscytującego kontrastu na liście. Jeśli rośliny są w wystarczająco ciepłych regionach, dbanie o len nowozelandzki to pestka z niewielkimi dolegliwościami owadów lub chorób i odpornością.

Nazwa lnu pochodzi od jego włóknistych liści, z których kiedyś wytwarzano kosze i tkaniny. Wszystkie części rośliny były używane z lekarstwami wykonanymi z korzeni, pudrem do twarzy z pyłku kwiatowego i starych kwitnących łodyg połączonych razem w tratwy. Liście mają kształt stępki, osiągając zdecydowany punkt. Można je stosować jako rośliny ozdobne w strefach od 9 do 11 z najlepszym wzrostem w strefie 8.

Informacje o lnu z Nowej Zelandii wskazują, że cylindryczne, efektowne kwiaty pojawiają się na wyprostowanych łodygach, ale tylko w ich rodzimym regionie i rzadko w szklarni. Rośliny lnu z Nowej Zelandii są interesujące pod względem architektonicznym, ale nie są odporne na zimę i w większości stref klimatycznych należy je sadzić w pomieszczeniach na zimę.

Jak uprawiać len nowozelandzki

Len nowozelandzki to wolno rosnąca roślina wieloletnia. Najpowszechniejszą metodą rozmnażania jest podział, a okazy w pełni ukorzenione są powszechnie dostępne w żłobkach.

Jednym z głównych wymagań tej rośliny jest dobrze przepuszczalna gleba. Gleby podmokłe lub ciężkie gliniaste ograniczą wzrost i mogą przyczynić się do zgniłych łodyg i kłączy.

Len toleruje częściowe nasłonecznienie, ale lepiej radzi sobie w miejscach nasłonecznionych.

Len nowozelandzki przyciąga ptaki i nie jest atrakcyjny dla jeleni. Jest łatwa w utrzymaniu, odporna na suszę po ustaleniu się i zapewnia dobrą kontrolę erozji. Pielęgnacja lnu w Nowej Zelandii jest minimalna, gdy rośliny są dojrzałe, ale len może cierpieć z powodu uszkodzonych i postrzępionych końcówek liści w wietrznych i odsłoniętych miejscach.

W trosce o len nowozelandzki

Mieszańce lnu nie są tak trwałe jak dwa podstawowe gatunki. Wymagają więcej wody i schronienia przed gorącym światłem słonecznym, które może spalić wierzchołki liści.

Są niezawodnie odporne na temperaturę do 20 stopni Fahrenheita (-6 ° C), ale wszystkie gatunki można po prostu przenieść do pomieszczeń jesienią, aby zapobiec uszkodzeniom. Użyj kilku centymetrów organicznej ściółki wokół strefy korzeni, aby zachować wilgoć, zapobiec chwastom i zaizolować kłącza.

Czasami przycinanie jest konieczne w przypadku uszkodzeń spowodowanych słońcem lub zimnem. W razie potrzeby odetnij martwe i uszkodzone liście.

Len dobrze się rozwija na ubogich glebach, więc nawożenie nie jest konieczne, ale coroczne nawożenie drobno zgniłego kompostu może pomóc w dodaniu składników odżywczych do gleby i zwiększeniu przesiąkania.

Pielęgnacja lnu w Nowej Zelandii jest najłatwiejsza do zarządzania w pojemnikach w północnym klimacie. Wprowadź roślinę do środka na zimę i stopniowo wprowadzaj ją ponownie na zewnątrz, gdy temperatura otoczenia jest wysoka na wiosnę.