Co to jest owoc durian: informacje na temat drzew owocowych durian

Nigdy nie było owocu tak przesiąkniętego dychotomią. Ważący do 7 funtów, zamknięty w grubej ciernistej skorupie i przeklęty okropnym zapachem, owoc duriana jest również czczony jako „król owoców”. Bezsprzecznie najpopularniejszy owoc w Azji Południowo-Wschodniej, durian jest również zakazany w wielu miejscach publicznych. Więc czym jest owoc duriana i jakie są jego zastosowania? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej.

Co to jest owoc Durian?

Owoc durian (Durio zibethinus) jest członkiem rodziny Bombacacea, razem z hibiskusem i okrą. W przeciwieństwie do innych przedstawicieli Bombacaceae, które zazwyczaj mają efektowne kwiaty i zdrewniałe strąki wypełnione drobnymi nasionami i włóknistymi włóknami, durian stoi samotnie.

Durian ma duże nasiona otoczone mięsistymi łupinami. Kolczasta łuska może być zielona do brązowej, okrągła do podłużnej i wypełniona cebulkami o barwie od kremowej do szafranowej.

O owocach Durian

Drzewa owocowe Durian dojrzewają od czerwca do sierpnia wraz z innymi owocami tropikalnymi, takimi jak mangostan, chlebowiec i mango.

Durian ma dla większości ludzi nieprzyjemny zapach ze względu na skład estrów, siarki i ketonów, które również składają się na „poranny oddech”. Zapach został opisany w dużo bardziej barwnych słowach od zapachu śmieci, ścieków, gnijącej cebuli i wymiocin lub ich kombinacji.

Zapach jest tak przerażający, że wiele miejsc publicznych zakazało tego owocu, w tym w Singapurze Rapid Mass Transit. Wygląda na to, że pachnący aromat można wykryć z odległości kilku metrów, aw rzeczywistości wiele zwierząt, szczególnie orangutany, jest wabionych jego zapachem z odległości ponad pół mili! Zapach pozostaje na dłoniach również po jedzeniu przez długi czas.

Owoc jest powszechnie znany jako durian, nawet w rodzimych dialektach; Jednak notoryczny zapach doprowadził do powstania mniej służalczej terminologii, takiej jak „cybet” i „cybet” w Indiach oraz „stinkvrucht” w języku niderlandzkim, które moim zdaniem nie wymagają tłumaczenia. Pomimo niezbyt pochlebnego opisu jest jednym z najważniejszych owoców Azji Południowo-Wschodniej.

Pochodzący z Brunei, Indonezji i lasów deszczowych Malezji występuje 30 znanych gatunków drzew owocowych durian rosnących w Azji Południowo-Wschodniej. Drzewa mogą osiągać od 90 do 130 stóp wysokości z wyprostowanymi pniami, 4 stóp średnicy i nieregularną gęstą lub otwartą koroną z wiecznie zielonymi liśćmi. Kwiaty są dzwonkowate, rodzą się w gronach ze starszych, grubych gałęzi.

Chociaż zapach został oszpecony, smak miąższu był chwalony jako „bogaty budyń mocno przyprawiony migdałami” i „silnym aromatycznym smakiem, po którym następuje pyszny słodki smak, a następnie dziwnie żywiczny lub podobny do balsamu smak wyśmienitego, ale trwałego smaku. ”

Inny opis owoców duriana chwali ten smak jako „jak miksturę z lodów, cebuli, przypraw i bananów zmieszanych razem”. Miliony mieszkańców Azji Południowo-Wschodniej nie mogą się mylić, więc musi być coś odurzającego w tym owocu i popularności plantacji owoców durian.

Zastosowania dla owoców Durian

Durian jest sprzedawany w całości lub pocięty i podzielony na segmenty zawinięte w folię. Zwykle jest spożywany ręcznie po schłodzeniu. Owoce można spożywać na różnych etapach dojrzałości i są wykorzystywane do aromatyzowania wielu słodyczy, takich jak lody i inne potrawy. Dojrzały miąższ można jeść łyżką i ma konsystencję zbliżoną do kremu.

Durian można gotować z cukrem lub wodą kokosową. Jawajczycy robią z duriana sos i podają go z ryżem lub łączą miazgę z cebulą, solą i octem i używają jako przysmaku. Niektóre regiony palą durian lub fermentują go w glinianych garnkach.

Durian można również znaleźć w puszkach w syropie lub suszonym. Bloki pasty durian można znaleźć na wielu południowo-wschodnich rynkach. W niektórych regionach Tajlandii durian łączy się z dynią. Niedojrzały durian jest gotowany i spożywany jako warzywo.

Nasiona są małe, okrągłe lub owalne i wyglądają i smakują jak nasiona chlebowca. Te nasiona są jadalne i można je gotować, suszyć, smażyć lub prażyć. Nasiona są cienko pokrojone i gotowane z cukrem lub suszone i smażone z olejem kokosowym i przyprawami na Jawie. Inne regiony po prostu odrzucają nasiona.

Młode liście i pędy duriana są czasami gotowane jako zielone. Czasami również skórka owocu jest spalana, a powstały popiół dodawany jest do specjalnych ciast.

Z pewnością przydatny i interesujący owoc, ale nie jestem pewien, czy opis pachnącego „brudnymi skarpetkami gimnastycznymi” zaintrygował mnie na tyle, żebym poszukał duriana na smak!