Pielęgnacja kasztanów europejskich: wskazówki dotyczące uprawy słodkich kasztanowców

Wielkie lasy kasztanów amerykańskich wymarły z powodu zarazy kasztanów, ale ich kuzyni za morzami, kasztany europejskie, nadal się rozwijają. Więcej informacji o kasztanach europejskich, w tym wskazówki dotyczące uprawy kasztana europejskiego, można znaleźć dalej.

Informacje o kasztanach europejskich

Kasztan europejski (Castanea sativa) jest również nazywany kasztanem hiszpańskim lub kasztanem słodkim. To wysokie, liściaste drzewo należące do rodziny buków może osiągać do 30 m wysokości. Pomimo potocznej nazwy europejskie kasztany nie pochodzą z Europy, ale z zachodniej Azji. Jednak dziś europejskie kasztany kwitną w większości Europy, a także w Afryce Północnej.

Według europejskich informacji o kasztanach ludzie od wieków uprawiali kasztanowce na skrobię. Drzewa zostały wprowadzone na przykład do Anglii w czasach Cesarstwa Rzymskiego.

Europejskie kasztanowce mają ciemnozielone, lekko owłosione liście. Spód to jaśniejszy odcień zieleni. Jesienią liście zmieniają kolor na kanarkowożółty. Drobne, skupione kwiaty pojawiają się latem w kotkach męskich i żeńskich. Chociaż każdy kasztanowiec europejski ma kwiaty męskie i żeńskie, dają lepsze orzechy, gdy sadzi się więcej niż jedno drzewo.

Jak wyhodować kasztanowca europejskiego

Jeśli zastanawiasz się, jak wyhodować kasztanowca europejskiego, pamiętaj, że drzewa te są również podatne na zarazę kasztanowca. Wiele europejskich kasztanowców uprawianych w Ameryce również zmarło z powodu zarazy. Mokre lata w Europie sprawiają, że zaraza jest mniej śmiertelna.

Decydując się na uprawę kasztanowca mimo zagrożenia zarazą, upewnij się, że żyjesz w odpowiednim klimacie. Drzewa najlepiej rosną w strefach odporności na rośliny od 5 do 7. Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych. Mogą wyrosnąć do 36 cali (0,9 m) w ciągu jednego roku i dożyć 150 lat.

Pielęgnacja kasztanów europejskich zaczyna się od sadzenia. Wybierz wystarczająco duże miejsce dla dojrzałego drzewa. Może rozprzestrzeniać się do 50 stóp (15 m) szerokości i dwukrotnie większej wysokości.

Te drzewa są elastyczne pod względem potrzeb kulturowych. Rosną w słońcu lub półcieniu i przyjmują gliniastą, gliniastą lub piaszczystą glebę. Akceptują również gleby kwaśne lub lekko zasadowe.