Opieka nad drzewami Tupelo: Dowiedz się o warunkach wzrostu drzew Tupelo

Pochodzące ze wschodnich Stanów Zjednoczonych drzewo tupelo jest atrakcyjnym drzewem cieniującym, które kwitnie na otwartych przestrzeniach z dużą ilością miejsca do rozprzestrzeniania się i wzrostu. Dowiedz się o pielęgnacji i pielęgnacji drzew tupelo w tym artykule.

Pielęgnacja i zastosowania dla drzew Tupelo

Tupelo ma wiele zastosowań na obszarach wystarczająco dużych, aby pomieścić ich rozmiar. Tworzą doskonałe drzewa cieniujące i mogą służyć jako drzewa uliczne, gdzie przewody napowietrzne nie stanowią problemu. Wykorzystaj je do naturalizacji niskich, podmokłych terenów i miejsc z okresowymi powodziami.

Drzewa Tupelo są ważnym źródłem pożywienia dla dzikich zwierząt. Wiele gatunków ptaków, w tym dzikie indyki i kaczki leśne, zjada jagody, a kilka gatunków ssaków, takich jak szopy i wiewiórki, również lubi owoce. Jeleń bielik przegląda gałązki drzewa.

Warunki wzrostu drzew Tupelo obejmują pełne nasłonecznienie lub półcienie oraz głęboką, kwaśną, równomiernie wilgotną glebę. Drzewa sadzone w glebie zasadowej umierają młodo. Mimo że preferują wilgotną glebę, tolerują krótkie okresy suszy. Jedną rzeczą, której nie będą tolerować, jest zanieczyszczenie, czy to w glebie, czy w powietrzu, więc najlepiej trzymać je z dala od środowisk miejskich.

Rodzaje drzew Tupelo

Białe drzewo gumowe tupelo (Nyssa ogeche „Bartram”) jest ograniczony przez swoje środowisko. Ma rodzimy zasięg, który skupia się wokół północno-zachodniej Florydy na niskim obszarze zasilanym przez system rzeki Chattahoochee. Chociaż rośnie również na innych obszarach, nie znajdziesz innego regionu z koncentracją białych tupeli równą temu 100-milowemu odcinkowi w pobliżu Zatoki Meksykańskiej. Okolica słynie z wysokiej jakości miodu tupelo.

Najpopularniejszymi i najbardziej znanymi drzewami tupelo są czarne gumy tupelo (Nyssa sylvatica). W wieku dojrzałym drzewa te osiągają wysokość do 80 stóp. Zwykle mają prosty, szeroki na 1,5 do 3 stóp, chociaż czasami można zobaczyć pęknięty tułów. Liście są błyszczące i jasnozielone latem, jesienią przebarwiając się w kilka pięknych odcieni czerwieni, pomarańczy, żółci i fioletu. Drzewo pozostaje ciekawe zimą, ponieważ regularne, poziome gałęzie nadają mu atrakcyjny profil. Zimowe zainteresowanie wzbudzają również ptaki, które odwiedzają drzewo, aby oczyścić ostatnie jagody.