Rodzaje hiacyntów winogronowych: odmiany hiacyntów winogronowych do ogrodu

Każdego roku wiem, że wiosna nadeszła, kiedy zielone liście naszych cebulek hiacyntu zaczęły wychodzić z ziemi. Każdego roku pojawia się coraz więcej kwiatów w kształcie dzwonu, pokrywających krajobraz ich jaskrawym niebieskim kolorem. Istnieje wiele odmian hiacyntu winogronowego, tylko 40 gatunków, które są sprężystymi dodatkami do krajobrazu, odzwierciedlając błękitne niebo zwiastujące koniec zimy. Więc jakie są rośliny hiacyntów winogronowych i jakie rodzaje hiacyntów winogronowych nadają się do Twojego ogrodu? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej.

O roślinach hiacyntu winogronowego

Hiacynt winogronowy (Muscari armeniacum) to wieloletnia cebula kwitnąca wiosną. Należy do rodziny Liliaceae (lilia) i pochodzi z południowo-wschodniej Europy. Jego potoczna nazwa nawiązuje do małych, dzwonkowatych skupisk kobaltowo-niebieskich kwiatów, które przypominają kiść winogron. Nazwa botaniczna Muscari pochodzi od greckiego piżma i jest aluzją do słodkiego, aromatycznego zapachu wydzielanego przez kwiaty.

Większość odmian hiacyntu winogronowego jest odporna na mróz, przyciąga pszczoły i łatwo naturalizuje się w krajobrazie. Niektórzy uważają, że zdolność rozmnażania jest inwazyjna, ale te małe piękności są tak odporne, że po prostu wyciągam te, które moim zdaniem wędrują w obszary, do których nie mają żadnego interesu. I odwrotnie, masywny stojak z cebulkami hiacyntu winogronowego to przyciągający wzrok element ogrodu. W rzeczywistości jedną z najczęściej fotografowanych scen w Ogrodach Keukenhof w Holandii jest gęsta obsada M. armeniacum trafnie nazwany Błękitną Rzeką.

Hiacynt winogronowy jest odporny w strefach USDA 3-9 (z wyjątkiem M. latifolium, który najlepiej radzi sobie w strefach USDA 2-5) i jest niewzruszony na większości gleb, ale preferuje dobrze przepuszczalne, piaszczyste, alkaliczne gleby w pełnym słońcu. Te małe rośliny (4-8 cali wysokości) wytwarzają od jednego do trzech łodyg kwiatowych obciążonych 20-40 kwiatami na łodygę.

Zasadź cebulki jesienią, umieszczając je na głębokości 3-4 cali i 2 cali od siebie. Włączenie mączki kostnej podczas sadzenia i ponownie po kwitnieniu poprawi ogólny stan zdrowia roślin. Podlewaj dobrze podczas aktywnego wzrostu i kwitnienia i zmniejszaj, gdy liście zaczną obumierać.

Rodzaje hiacyntów winogronowych

Najpopularniejsze odmiany hiacyntu winogronowego to odmiany M. armeniacum i M. botryoides.

M. armeniacum jest preferowany ze względu na swój wigor i większy rozmiar kwitnienia M. botryoides jest pożądany jako najbardziej odporny na zimno wśród hiacyntów i obejmuje:

• „Album” z białym kwiatem
• „Blue Spike” z podwójnymi niebieskimi kwiatami
• „Fantasy Creation”, także z podwójnymi niebieskimi kwiatami, które mogą nabrać zielonego zabarwienia w miarę starzenia się kwiatu
• „Saffier” z trwalszymi niebieskimi kwiatami
• „Superstar” z barwinkowo-niebieskimi różyczkami z białym odcieniem

Oprócz tych bardziej powszechnych hiacyntów winogronowych istnieje wiele innych odmian.

• M. azureum to malutki, od 4 do 6 cali brylantowo niebieski bloomer. Istnieje również biała odmiana o nazwie Alba.
• M. comosum nazywany jest również hiacyntem chwostowym ze względu na kształt kolumny kwiatów. Ta większa odmiana rośnie do 8-12 cali, wytwarzając kwiaty fioletowo-brązowe.
• M. latifolium dorośnie do około stopy wysokości i pochodzi z tureckich lasów sosnowych. Wytwarza pojedynczy liść i dwubarwne kwiaty o jasnoniebieskim kolorze na górze i ciemnoniebiesko-czarnych kwiatostanach na dole łodygi kwiatowej.
• M. plumosumlub hiacynt piórkowy ma fioletowo-niebieskie kwiaty, które wyglądają bardzo podobnie do pierzastego pióropusza.

Bez względu na to, jaką odmianę hiacyntu winogronowego wybierzesz, wczesną wiosną dodadzą wspaniałego koloru do tego jeszcze szarego ogrodu. Jeśli pozwolisz im się rozmnażać, kolejne lata przyniosą dywan koloru niebieskiego i jest szczególnie przyjemny, gdy pozwala się im naturalizować pod drzewami i krzewami. Hiacynty winogronowe wytwarzają również piękne kwiaty cięte i są łatwymi cebulami do zmuszenia w pomieszczeniach, aby uzyskać jeszcze wcześniejsze kolorowe kwiaty.