Co to jest korzeń Malanga: Informacje o zastosowaniach korzenia Malanga

Jeśli masz szczęście mieszkać w sąsiedztwie zamieszkałym przez sklepy spożywcze z Karaibów lub Ameryki Południowej, mieszkałeś lub odwiedzałeś te obszary albo jesteś sobą z tropików lub Ameryki Południowej, być może znasz zastosowania korzeni malangi. Wszyscy inni prawdopodobnie mówią „co to jest korzeń malanga?” Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o roślinach malanga i o uprawie korzeni malanga w ogrodzie.

Informacje o roślinie Malanga

Malanga jest bardzo podobna do taro i eddo i można ją łatwo pomylić z nimi. W rzeczywistości na niektórych obszarach korzeń malanga nazywa się eddo, podobnie jak yautia, cocoyam, coco, tannia, sato-imo i japoński ziemniak. Roślina jest uprawiana dla bulw lub belembe lub calalous, które są używane w różnych potrawach.

Co to jest korzeń malangi?

W Ameryce Północnej malanga jest częściej określana jako „ucho słonia” i jest ogólnie uprawiana jako roślina ozdobna. U podstawy rośliny znajduje się bulwa lub bulwa, wokół której promieniują mniejsze bulwy.

Liście rośliny mogą dorastać do pięciu stóp długości, a ogromne liście przypominają uszy słonia. Młode liście są jadalne i używane jak szpinak. Cebula lub bulwa jest ziemisto-brązowa, wygląda trochę jak duży ignam i może mieć rozmiar od 0,5 do 2 funtów. Z zewnątrz kryje ostry miąższ od żółtego do czerwonawego.

Zastosowania korzeni Malanga

W Ameryce Południowej i innych regionach tropikalnych bulwy malanga są powszechnie uprawiane do użytku w kuchniach tych regionów. Smak przypomina skrobiowy orzech. Bulwa jest bogata w kalorie i błonnik, a także ryboflawinę i kwas foliowy. Zawiera również odrobinę żelaza i witaminy C.

Często jest mielony na mąkę, ale jest również duszony, grillowany i krojony, a następnie smażony. Dla osób z alergiami pokarmowymi mąka malanga jest doskonałym substytutem mąki pszennej. Dzieje się tak, ponieważ ziarna skrobi zawarte w malanga są mniejsze, a przez to łatwiej przyswajalne, co zmniejsza ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej. Jak wspomniano, młode liście są również jadalne i często są używane do gulaszu i innych potraw.

Na Kubie i Puerto Rico malanga zajmuje poczesne miejsce w takich daniach jak alcapurrias, mondongo, pastele i sancocho; podczas gdy na Karaibach młode liście są integralną częścią słynnego callaloo.

Zasadniczo, korzeń malanga może być używany wszędzie tam, gdzie użyjesz ziemniaka, ignamu lub innego warzywa korzeniowego. Podobnie jak w przypadku większości innych gatunków Araceae, korzeń malanga zawiera szczawian wapnia i saponinę, których gorzki smak i działanie toksyczne są niwelowane podczas gotowania.

Ugotowany korzeń zmiękcza i jest idealny do użycia jako zagęszczacz i do przygotowywania kremowych potraw. Korzeń jest również często gotowany i tłuczony jako ziemniaki na kremowy dodatek. Malanga można obrać, zetrzeć, a następnie zmieszać z mąką, jajkiem i ziołami, aby zrobić placki.

Świeży korzeń malangi można przechowywać w temperaturze pokojowej przez kilka tygodni lub nawet dłużej w lodówce.

Uprawa korzeni Malanga

Istnieją dwie różne malangi. Malanga blanca (Xantyosoma sagittifikium), który jest uprawiany na suchym lądzie i malanga Amarillo (Colocasia esculenta), który rośnie na terenach podmokłych.

Rośliny Malanga potrzebują pełnego słońca, temperatury powyżej 20 ° C i wilgotnej, ale dobrze przepuszczalnej gleby o pH między 5,5 a 7,8.

Propaguj, sadząc całą bulwę główną lub bulwy wtórne tylko z kawałka bulwy głównej. Jeśli używasz kawałków nasion, utwardzaj je najpierw zanurzając je w fungicydu, a następnie pozostaw do wyschnięcia na powietrzu na 2 godziny.

Posadź na głębokość 3-4 cali w rzędach oddalonych od siebie o 72 cale. Użyj organicznej ściółki, aby zatrzymać wilgoć i zastosuj nawóz 10-20-20 trzy razy. Nakarm roślinę najpierw po 2 miesiącach, a następnie po 5 i 7 miesiącach.