Chilijska pielęgnacja mirtu: wskazówki dotyczące uprawy chilijskich roślin mirtu

Chilijskie drzewo mirtu pochodzi z Chile i zachodniej Argentyny. Na tych obszarach istnieją starożytne gaje z drzewami, które mają nawet 600 lat. Rośliny te mają niewielką tolerancję na zimno i powinny być uprawiane tylko w strefie 8 Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych i wyższej. Inne regiony będą musiały wykorzystać szklarnię, aby cieszyć się rośliną. Wśród interesujących ciekawostek chilijskich informacji o mircie jest jego zastosowanie jako środka leczniczego i włączenie go jako godnego uwagi gatunku bonsai.

Chilijski Myrtle Information

Chilijskie drzewa mirtu mają wiele innych nazw. Należą do nich Arrayan, Palo Colorado, Temu, Collimamul (kellumamul-orange wood), Short Leaf Stopper i jego naukowe oznaczenie, Luma apiculata. Jest to urocze wiecznie zielone drzewo o błyszczących zielonych liściach i jadalnych owocach. W dzikim środowisku roślina jest chroniona w dużych lasach położonych wzdłuż głównych zbiorników wodnych. W naturze drzewa mogą osiągać 60 stóp lub więcej, ale w krajobrazie domowym rośliny są zwykle dużymi krzewami lub małymi drzewami.

Mirt chilijski to wiecznie zielone drzewo z łuszczącą się korą cynamonu, która odsłania kremowy rdzeń pomarańczy. Lśniące liście są owalne lub eliptyczne, woskowe i mają delikatny cytrynowy zapach. Rośliny w uprawie osiągają wysokość od 10 do 20 stóp. Kwiaty mają cal średnicy, są białe i mają wydatne pylniki, nadając kwiatowi wygląd przypominający chwost. Są atrakcyjne dla pszczół, które z nektaru robią smaczny miód.

Jagody są głęboko fioletowo-czarne, zaokrąglone i bardzo słodkie. Owoce są przerabiane na napoje i używane do pieczenia. Drzewo jest również popularne jako bonsai. Co ciekawe, wewnętrzna kora pieni się podobnie jak mydło.

Uprawa roślin mirtu chilijskiego

Jest to bardzo adaptacyjna roślina, która dobrze radzi sobie w pełnym i częściowym słońcu, a nawet może rozwijać się w cieniu, ale produkcja kwiatów i owoców może być ograniczona.

Chilijskie mirty preferowały kwaśną i dobrze przepuszczalną glebę. Gleba bogata w związki organiczne rozwija najzdrowsze drzewa. Kluczem do pielęgnacji chilijskiego mirtu jest duża ilość wody, ale nie mogą one utrzymać się na bagnistej glebie.

Stanowi doskonały samodzielny okaz lub tworzy piękny żywopłot. Drzewa te mogą również wytrzymać wiele nadużyć, dlatego stanowią tak doskonałe gatunki bonsai. Luma apiculata może być trudnym drzewem do pozyskania, ale wielu sprzedawców internetowych ma dostępne młode drzewa. W Kalifornii z powodzeniem uprawia się rośliny mirtu chilijskiego od końca XIX wieku.

Chilijska pielęgnacja Myrtle

Pod warunkiem, że roślina jest wilgotna i znajduje się w miejscu o dużej wilgotności, pielęgnacja mirtu chilijskiego jest łatwa. Młode rośliny korzystają z nawozu wiosną w ciągu pierwszych kilku lat. W pojemnikach nawozić roślinę co miesiąc.

Gruba warstwa ściółki wokół strefy korzeni zapobiega chwastom i trawom konkurencyjnym i powoli wzmacnia glebę. Trzymaj drzewo dobrze podlewane, szczególnie latem. Przycinaj młode drzewa, aby uzyskać zdrowy baldachim i gęsty wzrost.

Jeśli uprawiasz na obszarze, na którym wystąpią mrozy, preferowany jest wzrost w pojemnikach. Przynieś rośliny przed spodziewanymi przymrozkami. Zimą ogranicz podlewanie o połowę i trzymaj roślinę w jasno oświetlonym miejscu. Rośliny uprawiane w pojemnikach i bonsai należy przesadzać co kilka lat.

Mirt chilijski nie ma wymienionych szkodników i ma kilka problemów chorobowych.