Compass Barrel Cactus Facts - Informacje o roślinach kaktusów beczkowych w Kalifornii

Istnieje kilka różnych roślin, które noszą nazwę „kaktus beczkowy”, ale Ferocactus cylindraceus, lub kalifornijski kaktus beczkowy, jest szczególnie pięknym gatunkiem o długich kolcach, który jest zagrożony w naturze z powodu nadmiernego zbioru przez kolekcjonerów. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o kaktusach w Kalifornii.

Informacje o kaktusie beczkowym w Kalifornii

Kalifornijski kaktus beczkowy (Ferocactus cylindraceus) występuje pod kilkoma popularnymi nazwami, w tym beczka Arizona, czerwona beczka, kompas górnika i kaktus z beczką kompasu. Jednak wszystkie te nazwy odnoszą się do tego samego kaktusa, pochodzącego z pustyń Mojave i Sonora na południowym zachodzie Ameryki.

Kalifornijskie kaktusy beczkowate rosną bardzo powoli, zaczynając od grubych i kulistych, a ostatecznie wydłużając się w cylindry, czasami osiągając do 8 stóp lub około 2,5 metra wysokości, o szerokości około 1,5 stopy lub 0,5 metra. Bardzo rzadko się rozgałęziają i, zgodnie ze swoją nazwą, tworzą samotne, grube, beczkowate kolumny.

Są pokryte od stóp do głów długimi kolcami, których kolor może wahać się od czerwonego przez żółty do białego. W miarę starzenia się kaktusa kolce te mają tendencję do blaknięcia do bardziej szarego koloru i zakrzywiają się wokół kaktusa.

Istnieją trzy różne typy kręgosłupa - długi środkowy kręgosłup sięgający do 5 cali (13 cm), 3 otaczające krótsze kolce i 8 do 28 krótkich promieniowych kolców. Te skupiska trzech rodzajów kręgosłupa pokrywają kaktusa tak całkowicie, że trudno jest dostrzec pod spodem zielony miąższ.

Wiosną i wczesnym latem po stronie kaktusa zwróconej w stronę słońca pojawiają się żółte kwiaty z czerwonymi centrami.

Uprawa kaktusa kalifornijskiego

Kalifornijskie kaktusy beczkowate, podobnie jak większość mieszkańców pustyni, preferują kamienistą lub piaszczystą, wyjątkowo dobrze przepuszczalną glebę, a także pełne słońce. Są bardzo odporne na suszę i odporne na szkodniki.

Mają tendencję do szybszego wzrostu po zacienionej stronie (w ich naturalnym środowisku po stronie północnej), co powoduje, że przechylają się na południe lub południowy zachód. To daje im alternatywną nazwę „kompasu” i nadaje im atrakcyjną, niepowtarzalną sylwetkę.

Tworzą bardzo dobre osobniki samotne w ogrodach skalnych i pustynnych krajobrazach.