Allelopatia u roślin: jakie rośliny tłumią inne rośliny

Allelopatia roślin jest wszędzie wokół nas; jednak wiele osób nigdy nawet nie słyszało o tym interesującym zjawisku. Allelopatia może mieć niekorzystny wpływ na ogród, powodując ograniczenie kiełkowania nasion i wzrostu roślin. Z drugiej strony, rośliny allelopatyczne mogą być również uważane za zabójcę chwastów matki natury.

Co to jest allelopatia?

Allelopatia jest zjawiskiem biologicznym, w którym jedna roślina hamuje wzrost innej. W jaki sposób? Uwalnianie allelochemikaliów powoduje, że niektóre rośliny mogą w znacznym stopniu wpływać na wzrost innych roślin, w dobry lub zły sposób, poprzez wymywanie, rozkład itp. W istocie, allelopatia roślin jest wykorzystywana jako środek do przetrwania w przyrodzie, zmniejszając konkurencję ze strony roślin znajdujących się w pobliżu. .

Allelopatia roślin

Różne części roślin mogą mieć te właściwości allelopatyczne, od liści i kwiatów po korzenie, korę, glebę i ściółkę. Większość roślin allelopatycznych gromadzi swoje ochronne chemikalia w swoich liściach, zwłaszcza jesienią. Gdy liście opadają na ziemię i rozkładają się, toksyny te mogą wpływać na pobliskie rośliny. Niektóre rośliny również uwalniają toksyny przez swoje korzenie, które są następnie wchłaniane przez inne rośliny i drzewa.

Można zobaczyć pospolite rośliny o właściwościach allelopatycznych i obejmują:

• Angielski laurel (Prunus laurocerasus)
• Mącznica lekarska (Arctostaphylos uvaursi)
• Sumak (Rhus)
• Rododendron
• Czarny bez (Sambucus)
• Forsycja
• Nawłoć (Solidago)
• Niektóre rodzaje paproci
• Żyto wieloletnie
• Kostrzewa wysoka
• Bluegrass z Kentucky
• Czosnkowa musztarda chwastów

Drzewa allelopatyczne

Drzewa są wspaniałymi przykładami allelopatii u roślin. Na przykład wiele drzew używa allelopatii, aby chronić swoją przestrzeń, używając swoich korzeni do wyciągania większej ilości wody z gleby, aby inne rośliny nie mogły się rozwijać. Niektórzy używają swoich allelochemikaliów do hamowania kiełkowania lub utrudniania rozwoju pobliskich roślin. Większość drzew allelopatycznych uwalnia te chemikalia przez swoje liście, które są toksyczne po wchłonięciu przez inne rośliny.

Orzech czarny jest tego doskonałym przykładem. Oprócz liści, czarne drzewa orzechowe przechowują właściwości allelopatyczne w swoich pąkach, łupinach orzechów i korzeniach. Substancja chemiczna odpowiedzialna za jej toksyczność, zwana Juglone, pozostaje w glebie wokół drzewa i jest najsilniejsza w linii kroplowej, chociaż korzenie mogą się dalej rozprzestrzeniać. Rośliny najbardziej podatne na toksyczność orzecha czarnego to psiankowate (pomidory, papryka, bakłażany, ziemniaki), azalie, sosny i brzozy.

Inne drzewa, o których wiadomo, że wykazują tendencje allelopatyczne, to klon, sosna i eukaliptus.