Co to jest Jicama: Informacje żywieniowe i zastosowania Jicamy

Znana również jako meksykańska rzepa lub meksykański ziemniak, Jicama to chrupiący, bogaty w skrobię korzeń spożywany na surowo lub gotowany i obecnie powszechnie spotykany w większości supermarketów. Pyszne, gdy krojone na surowo do sałatek lub, jak w Meksyku, marynowane w limonce i innych przyprawach (często chili w proszku) i podawane jako przyprawa, obfituje w jicamy.

Co to jest Jicama?

Dobrze, ale co to jest Jicama? W języku hiszpańskim „jicama” odnosi się do każdego jadalnego korzenia. Chociaż czasami nazywana jest fasolą ignamową, jicama (Pachyrhizus erosus) nie ma związku z prawdziwym ignamem i smakuje inaczej niż ta bulwa.

Jicama rośnie pod pnączową rośliną strączkową, która ma wyjątkowo długie i duże bulwiaste korzenie. Te korzenie palowe mogą każdy z 6-8 stóp w ciągu pięciu miesięcy i ważyć ponad 50 funtów, a winorośle osiągają długość do 2 stóp długości. Jicama rośnie w klimacie wolnym od mrozu.

Liście roślin jicama są trójlistkowe i niejadalne. Prawdziwą nagrodą jest gigantyczny korzeń palowy, który zbiera się w ciągu pierwszego roku. Rosnące rośliny Jicama mają zielone strąki w kształcie fasoli lima i zawierają skupiska białych kwiatów o długości 8-12 cali. Tylko korzeń palowy jest jadalny; liście, łodygi, strąki i nasiona są toksyczne i należy je wyrzucić.

Informacje żywieniowe Jicama

Jicama jest naturalnie niskokaloryczna (25 kalorii na ½ filiżanki), nie zawiera tłuszczu, ma niską zawartość sodu i jest doskonałym źródłem witaminy C, a jedna porcja surowej jicamy dostarcza 20% zalecanej dziennej dawki. Jicama jest również doskonałym źródłem błonnika, dostarczając 3 gramy na porcję.

Zastosowania Jicama

Uprawa Jicama jest praktykowana w Ameryce Środkowej od wieków. Ceniony za lekko słodki korzeń palowy, który w chrupkości i smaku przypomina kasztan wodny skrzyżowany z jabłkiem. Twarda zewnętrzna brązowa skórka zostaje usunięta, pozostawiając biały, okrągły korzeń, który jest używany jak wspomniano powyżej - jako chrupiący dodatek do sałatek lub marynowany jako przyprawa.

Azjatyccy kucharze mogą w swoich przepisach zastępować kasztanem wodnym jicamę, gotowaną w woku lub smażoną. Niezwykle popularne warzywo w Meksyku, jicama jest czasami podawana na surowo z odrobiną oleju, papryki i innych smaków.

W Meksyku jicama ma inne zastosowania jako jeden z elementów „Święta umarłych” obchodzonego 1 listopada, kiedy lalki jicama są wycinane z papieru. Inne potrawy rozpoznawane podczas tego festiwalu to trzcina cukrowa, mandarynki i orzeszki ziemne.

Jicama rośnie

Z rodziny bobowatych lub roślin strączkowych jicama jest uprawiana komercyjnie w Puerto Rico, Hawajach i Meksyku oraz w cieplejszych obszarach południowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych. Istnieją dwie główne odmiany: Pachyrhizus erosus oraz odmiany o większej ukorzenionej nazwie P. tuberosus, które różnią się tylko wielkością bulw.

Zwykle sadzona z nasion, jicama najlepiej radzi sobie w ciepłym klimacie ze średnią ilością deszczu. Roślina wrażliwa na mróz. W przypadku sadzenia z nasion korzenie wymagają około pięciu do dziewięciu miesięcy wzrostu przed zbiorem. Gdy zaczyna się od całych, małych korzeni, potrzeba tylko trzech miesięcy, aby wytworzyć dojrzałe korzenie. Wykazano, że usunięcie kwiatów zwiększa plon rośliny jicama.